Zaterdag, 21 November 2015

Nog Auckland

Deze nacht bevonden we ons plots weer in Aziatische toestanden. Het appartement naast het onze, ik zeg bewust appartement omdat hier in NZ een hotelappartement een doodgewone zaak is. Een self served flat of hoe zeg je dat , kompleet met wasmachine en droogkast. Onze buren dus, zijn blijkbaar Aziaten van Chinese makelij en zoals iedereen ondertussen wel weet zijn dat niet de minst luidruchtigen op deze aardkloot. Ze hadden een stuif-in georganiseerd en ze zijn er flink tegenaan gegaan kunnen we wel stellen. Om twee uur heb ik dan vriendelijk gevraagd of het rustiger kon en of ze eventueel op hun eigen terras wilden blijven. Dat bleef zonder gevolg en toen hebben we dan maar de receptie gebeld. Die brave man heeft op de deur staan bonken maar door het tumult hadden ze dat blijkbaar eerst niet gehoord. Na zijn interventie is het tien minuten draaglijk geweest en toen begon de trammelant opnieuw. Hij is dan om vier uur nog eens teruggeweest en om half vijf was er dan eindelijk rust, waarschijnlijk waren de drank en de wijven op en zijn ze maar vertrokken. Heel onze opbouw van de ontjetlagging aan diggelen natuurlijk en ik ben niet zeker of het ziekenfonds daar in tussenkomt.

Rond de middag zijn we weer op stap gegaan voor een wandeling van een viertal uurtjes en zijn onderweg in een park boven op één van de stadsheuvels bij een cricketwedstrijd beland. Dat zal best wel interessant wezen als je er de spelregels van kent maar wij kennen ze niet en dus vonden we er eigenlijk niks aan, tenzij misschien de uniformpjes met de been -en gezichtbescherming.We waren er tamelijk vlug op uitgekeken. Beneden aan de haven zijn we op de fishmarket beland. Hier bevinden zich  allerlei restaurantjes en winkeltjes in een autovrije wandelstraat, alles kakelvers, nog nooit zoveel soorten verse vis bij mekaar gezien, sommigen keken met vragende ogen in het rond en leken te denken ,wat doe ik hier in godsnaam op die ijsberg. Ondertussen was het flink beginnen regenen en terwijl we stonden te schuilen in een soort informatiecentrummeke over de haven, gevestigd in een zeecontainer, kregen we van de madam van dienst een gratis doorzichtige plastiek poncho. Dat was wel tof want zo werd onze regenjas niet nat. Het was al een meevaller dat er geen reklame opstond van de ANZ bank want die schijnen hier nogal wat vingeren in de pap te hebben. Verder op de kade van de marina yachthaven stond er nog een container , aan de hele zijkant open gemaakt en omgebouwd tot omruilbibliotheek. Hier kunnen de binnenkomende zeilers hun leesboeken omruilen voor anderen. Vooralsnog weet er hier niemand dat wij geen boot hebben en dus hebben wij onze gelezen exemplaren ook vervangen. Alleen moeten we de onzen nog binnenbrengen morgen ….. of zo.

Er ligt hier voor een enorm kapitaal aan pretboten aangemeerd en zeilen zal hier best wel leuk zijn met de  altijd aanwezige wind maar momenteel voer er geen zeil door het zwerk. Deze laatste zinsnede  is uit het Maori vertaald,’’ ama  imuc ho vi entoa qui ‘’.