Ushuaia 3

Gisteren hebben we een tochtje gemaakt met een catamarano p het Beaglekanaal, het kanaal dat de Atlantische met de Stille Oceaan verbindt en dat genoemd is naar het schip van Charles Darwin die hier een tijdje geleden ook rondtoerde, zij het niet per fiets. Het kanaal is  185 km lang en zou zijn ontstaan zo’n 25000 jaar geleden  door de opwarming van de aarde, toen al. Ushuaia ligt zo wat in het midden tussen de twee Oceanen en is de meest zuidelijke stad op aarde. Niet de meest zuidelijke woonplaats want dat is dan weer Puerto Williams op de andere oever aan de Chileense kant maar dat is geen stad, dat is vooralsnog een dorp. Het kanaal vormt hier dus de grens tussen Argentinië en Chili en er is nogal wat onenigheid  over het grensverloop en de verdeling van de vele eilanden die zich in het kanaal bevinden. Een eind verder richting Stille Oceaan loopt het kanaal zelfs volledig op Chileens grondgebied.

We hadden grandioze pech met het weer. Het regende al om zes uur toen we opstonden en gisterenavond toen we terug thuiskwamen regende het nog. De zes uur durende tocht was wel tof, maar de zon ontbrak. Het begon nochtans knap, na een half uurtje varen , we waren nog niet eens deftig uit de baai van Ushuaia of er doken walvissen op . Blijkbaar had niemand zich daar aan verwacht . De boot werd een klein half uur stil gelegd en iedereen stond aan de reling met zijn fototoestel in aanslag. Ze lieten zich nog een paar keer zien maar ik was telkens totaal verrast en te laat om te reageren.

De pelsrobben een eind verder op een eiland alsook de aalscholvers op een ander, lieten zich de aandacht  onbekommerd welgevallen. Ondertussen passeerden we ook nog de vuurtoren  van Les Eclaireurs op een eilandje temidden op het water en als kriek op de pannekoek of als kers op de taart als je wil, mochten we nog een half uur plaatjes schieten van een horde Magelaanpinguïns en toen keerden we rechtsom, het kan ook linksom geweest zijn want plots lag Chili op de andere oever.

Toen we terug aanlegden lag er een groot  Nederlands zeilschip aan de kade, de Europa. Ze kwamen net terug van een tochtje naar Antarctica en vertrekken nog deze week naar Kaapstad en dan weer richting Rotterdam. Dan gaan je oortjes wel flapperen als je dat hoort, da’s pas avontuur, zeg nooit nooit. Je kan mee als je wil(en betaald). Er is een vaste bemanning aan boord en ze nemen 45passagiers mee. Je moet wel bereid zijn te helpen aan boord, dat wel.We zijn bij Tante Sara nog een koffietje gaan drinken en dan weer met de bus naar huis. Dat heeft wel iets met zo’n gammele bus door de achterbuurten van Ushuaia.

Vandaag hebben we ons dan de hele dag bezig gehouden met het inpakken van de fietsen. Het is een heel gedoe geweest met die fietsen. We vliegen terug naar Chili met zo’n klein speelgoed vliegerke. Toen we onze vlucht boekten, drie weken geleden zeiden ze bij de luchtvaartmaatschappij Dab, dat we de fietsen moesten “ ontmantelen”. We zijn dan maar voor alle zekerheid hier ter plekke naar het reisbureau geweest dat hen vertegenwoordigt om te vragen wat ze eigenlijk verwachten of bedoelen met “ontmantelen”. Op het adres dat we hadden meegekregen in Chili was er niemand meer, de firma had opgehouden te bestaan. We werden naar een ander bureau gestuurd en daar wist men ons te vertellen dat ze enkel tickets verkochten, we moesten zelf maar met Chili bellen. We hebben toen twee mails gestuurd naar Chili, eentje naar het reisbureel en eentje naar Dab zelf.

Om vier uur na de middag  vertrok er hier een vlucht naar Punta Arenas , één van de twee wekelijkse vluchten waarvan wij dus woensdag ook gebruik van maken.

Ik ben om drie uur op mijn fiets gesprongen en ben ter plekke even gaan poolshoogte nemen over de transportcondities. De man aan de balie vertelde me , zet je stuur dwars, laat de lucht uit de banden en steek je fiets in een doos. Mag het ook in bubbelplastiek

meneer?Ja, geen probleem dat kan ook!  We hebben twee fietsen , kan dat ook?Si si no problema, die passen er ook in,zorg dat je hier een half uurtje op voorhand bent. Moeten we ook  electronisch inchecken,  No no, er zijn maar veertien reizigers, no te preocupes.

Dan ben je op je gemak, alles onder controle, fluitend terug naar het apartementje.

Toen ik terug was keek ik even mijn mail na of er eventueel een reactie was uit Chili en ja hoor. Een antwoord van Miss Dab.“Dear Jos, it is NOT possible to take bicycles on the plane. It is a small plane and has only storage capacity  of 90x80x60 cm. Have a nice day.

A nice day? Joe stjoepid woemen! Ik heb even diep geademd en een vriendelijke mail geretourneerd.

Vandaag dus de hele dag fietsen geëmbaleerd in bubbeltjes plastiek. Toen we klaar waren om zes uur, krijg ik een mailtje uit Chili van het reisbureau. Dear Jozef, ik heb naar Dab gebeld en zodra ik hun antwoord heb laat ik iets weten. En ja hoor, om zeven uur was er nieuws!”Je moet de wielen er uit nemen en het stuur en twee uur op voorhand op het vliegveld zijn”

Ik heb hen vriendelijk bedankt voor de snelle behandeling en hen beloofd dat ik de fietsen zo klein mogelijk zou maken. Einde van het verhaal.

Ze staan nu te blinken aan de keukentafel en hoe het afloopt zien we woensdag wel, tot dan is het nog spannend.